เป็นเรื่องที่เขียน และแต่งขึ้นเองนะคับ อาจจะเอาอารายหลายๆๆอย่างมาผสมกัน ตอนนี้ยังเขียนไม่เสร็จ แต่จะเขียนเรื่อยๆๆ ให้อ่านกันวันละนิดละหน่อย ไม่เยอะแต่อย่าว่ากันนะคับ แต่ไม่อยากให้มีการคอมเม้นในกระทู้นี้นะคับ เพราะว่า คนที่มาอ่านจะได้ไม่ต้องมาหาตอนใหม่อ่าน ให้ไปคอมเม้นอีกกระทู้หนึ่ง ซึ่้งผมจะสร้างเอาไว้ ดีไม่ดีไงติชมได้เลย ครั้งแรกในชีวิต
“กรุงเทพหรือเปล่าน้อง หรือว่าพิษณุโลก” เสียงคนขายตั๋วรถดังขึ้นเพื่อ หาลูกค้า ในศูนย์ท่ารถประจำจังหวัด
“เฮ้อ!!! ไม่ได้กลับบ้านมา เกือบ 2 เดือนแล้วนะเนี่ย” เสียงชายคนหนึ่ง รูปร่างสูง ใหญ่ ผิวสองสีพูดกับตัวเอง แล้วชายคนนั้นก็เดินขึ้นรถสองแถวสีเหลืองเก่าๆและได้นั่งลงตรงท้ายรถ
เมื่อผู้โดยสารเต็ม ในขณะที่รถกำลังจะออกก็มี ผู้หญิงกำลังจะมาขึ้นรถ แต่ว่าในรถเต็มแล้วเธอจึงกำลังจะกลับตัวถอยหลังไป
“นั่งตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมโหนเอา” เสียงชายคนที่นั่งอยู่ท้ายรถเอ่ยขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นเพื่อให้ผู้หญิงได้นั่งลง
ผู้หญิงคนนี้ ไม่ถึงกับ
เมื่อเธอนั่งลงแล้ว จึงได้หันมาพูดว่า “ขอบคุณค่ะ เออ...ช่วยถือกระเป๋าให้ไหมค่ะ”
“อ้อ ไม่เป็นไรครับ แค่นี้สบายมาก”
ขณะที่รถกำลังวิ่งอยู่ชายหนุ่มได้สังเกตหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา ว่าเธอคนนี้ก็อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขา และยังคงต้องเป็นน้องปี 1 แน่นอนเลย เพราะยังแต่งชุดนิสิตแบบถูก ระเบียบ แทบจะ 100% อยู่เลย ถ้าอย่างนี้แสดงว่าเธอคนนี้ก็ต้องนั่งรถกลับมาคันเดียวกับเขาน่ะซิ ทำไมเค้าถึงไม่เห็นนะ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยอะไร แต่เธอคนนี้ก็น่ารักไม่น้อยเลยทีเดียว
“กริ๊งงงงง...” เสียงกริ่งของรถดังขึ้น
รถสองแถวสีเหลือง ได้จอดลงหน้าปากซอยซอยหนึ่ง และสาวสวยคนนั้นก็ลุกขึ้นจากรถและบอกว่าขอบคุณอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินให้กับคนขับรถ และเดินเข้าซอยไป
“แม่สวัสดีครับ พ่อสวัสดีครับ” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้าบ้านมา
“แหม...กลับมาได้แล้วเหรอ นึกว่าบ้านนี้ไม่มีลุกชายแล้วซะอีก” เสียงของคนเป็นพ่อแอบแซวลูกชายที่พึ่งกลับมาบ้านหลังจากที่ไม่ได้กลับมานาน
“อย่าแซวจิครับ ก็พึ่งเปิดเทอมใหม่ มีกิจกรรมนิหน่า ก็เลยไม่มีเวลา” เสียงลูกชายรีบแก้ตัว
“พ่อก็อย่าไปว่าซิ ชินมันไม่มีเวลาแหละ ก็โทรมาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ” เสียงแม่รีบออกตัวช่วยลูกชาย
“ไปอาบน้ำนอนก่อนไหมลูก พึ่งจะ บ่าย 2 โมงกว่าๆ เอง แล้วหิวไหม จะกินอะไรก่อนไหม แต่วันนี้ตอนเย็นว่าจะไปกินข้าวข้างนอกนะ” แม่ถามลูกชายที่ดุท่าจะเหนื่อยจากการเดินทาง
“ไม่หิวอ่ะครับ แต่ร้อนและเหนื่อยมากเลย เดี๋ยวชินไปอาบน้ำแล้วก็นอนที่ห้องดีกว่า แล้วค่อยไปกินตอนเย็นทีเดียว” พูดแล้วก็พลางเดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็นมาดื่ม และเดินขึ้นบันไดไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
“พี่ชิน ตื่นได้แล้ว จะ 5 โมงเย็นแล้วนะ พี่ชิน” เสียงของน้องสาวปลุกพี่ชาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
“พี่ชิน จะตื่นไหมเนี่ย ไม่งั้น ชาไปกับ พ่อกับแม่ 3 คนนะไม่รอแล้วนะ” เสียงน้องสาวดังขึ้นอีกครั้งโดยเริ่มทำการขู่พี่ชาย
“จ้าๆ ตื่นแล้ว ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ เคาะทีเดียวก็ตื่นแล้ว” เสียงพี่ชายดังตอบกับไป
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับ พี่ชายตัวโต ที่เอามือเขกหัวน้องสาว 1 ทีข้อหาเสียงดังและข่มขู่”นี่แหน่ะ เสียงดังดีนัก”
“โอ๊ย!!! คอยดูนะ เดี๋ยวจะไปฟ้องพ่อกับแม่ มาแกล้งชาเนี่ย” เสียงน้องสาวขี้ฟ้องข่มขู่อีกครั้ง
“โอเคจ้า พี่ไม่กล้าแล้ว”พี่ชายเริ่มยอมจำนนกับน้องสาวขี้ฟ้องคนนี้
“เดี๋ยวพี่ไปล้างหน้าแปปก่อนแล้วเด๋วตามลงไปนะ บอกรอด้วยแปปหนึ่งเดี๋ยวลงไป” พี่ชายบอกกับน้องสาว พร้อมกับขยี้หัวน้องสาว
“จ้า เดี๋ยวลงไปบอกแม่ก่อนนะ แล้วรีบลงมานะ หิวข้าวแล้ว”เสียงน้องสาวตอบรับ พร้อมกับเร่งพี่ชาย
“จ้าๆ จะรีบเลยจ้า”
“จะมากินกันที่ร้านนี้จริงเหรอ ก็รู้ว่าชินกินอาหารทะเลไม่ได้” เสียงของคนที่กินอาหารทะเลไม่ได้ดังขึ้นมาเมื่อรถยนต์มาจอดที่หน้าร้านอาหารทะเลร้านหนึ่ง ที่มีบรรยากาศดี และมีสวนให้นั่งเล่นและอยู่ติดกับริมแม่น้ำ
“นั่นซิพ่อ จะกินกันที่นี่จริงเหรอ” เสียงแม่เริ่มช่วยลูกชายอีกแรง
“แต่ชาอยากกินนิหน่า แล้วที่นี่ก็ไม่ได้มีแต่อาหารทะเลสักหน่อย อย่างอื่นก็มีนะ เช่นไข่เจียว” เสียงสาวที่ชอบกินอาหารทะเลดังขึ้น
“โหยยย ไข่เจียว คิดได้ไงเนี่ย” คนกินอาหารทะเลไม่ได้เริ่มบ่นอีกครั้ง
“เอาน่ะ ชิน ก็ตอนแรกสัญญากับชาไว้แล้วว่าจะมากินกันที่นี่ ก่อนที่ชินจะโทรมาบอกว่าจะกลับนิหน่า แล้วที่นี่ก็ไม่ได้มีอาหารทะเลอย่างเดียว อย่างอื่นก็มีนะ และที่สำคัญ คราวที่แล้ว ชินก็เป็นคนเลือกที่กิน ครั้งนี้ก็ให้ชาเป็นคนเลือกและกัน” เสียงของผู้เป็นพ่อตัดสินด้วยความยุติธรรม
ถึงแม้คนกินอาหารทะเลไม่ได้ ไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก แต่ก็ต้องเลยตามเลย แต่ก็พูดกลับมาว่า”งั้นสั่งหอยทอดที่เป็นหอยนางรมด้วยนะ กินได้อย่างเดียวนิหน่า”
“โอเค” เสียงสาวที่ชอบกินอาหารทะเลเป็นชีวิตจิตใจดังขึ้น
“ยัยชา กินอย่างอื่นไปซิ ก็รู้ว่าพี่กินได้อย่างเดียวยังจะมาแย่งอีกนะ”เสียงผู้เป็นพี่โวยวายขึ้นเมื่อถูกน้องสาวแย่ง
“แหมๆ พี่ชินก็แบ่งๆ กันน่า เอากุ้งของชาไหม ชายกให้”เสียงน้องสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย เมื่อได้แกล้งพี่ชายตัวเองได้
“เอาน่ะชิน ก็ให้น้องกินไป เดี๋ยวสั่งใหม่อีกจานก็ได้”เสียงผู้เป็นแม่ห้ามปรามลูก”ชาก็อย่าไปแกล้งพี่เค้าก็รู้ว่าพี่เขากินไม่ได้” เสียงแม่พูดขึ้นเมื่อลูกสาวกำลังจะเอาช้อนที่มีกุ้งเผาชิ้น ใหญ่ในช้อนยัดปากพี่ชายให้ได้
“ค่ะๆ ไม่แกล้งแล้ว กินต่อดีกว่า”เสียงลูกสาวดังขึ้นเมื่อถูกแม่ว่า
“อิ่มแล้วครับ”เสียงลูกชายดังขึ้น”ขอไปเดินเล่นก่อนนะครับ”
“อ้าว ทำไมอิ่มเร็วจะล่ะ” เสียงผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น
“ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับ ก็กินเยอะแล้วนะ หอยทอดทั้งจาน ข้าวอีก”เสียงลูกชายตอบพ่อ “ขอไปเดินเล่นแถวนี้ดีว่าครับ”
